Poręczenie cywilne

Poręczenie cywilne jest to umowa, której zasady uregulowane zostału w Kodeksie cywilnym. Poręczenie cywiilne jest umową, na pdostawie której poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela dotego, iż wykona zobowiązanie dłużnika w sytuacji, gdyby dłużnik samswojego zobowiązania nie wypełnił. W przypadku poręczenia cywilnego ważne jest, aby zostało złożone na piśmie pod rygorem niewazności. Poręczenia mogą udzielac zarówno osoby fizyczne jak i osoby prawne, umowa ta może również obejmowac dług przyszły, ale tylko którego wysokość jest z góry oznaczona. Umowa poręczenia może zostać odwołana tylko przed powstaniem długu.

 

Podstawową cechą poręczenia jest jego zależność od zobowiązania dłużnika wobec wierzyciela. Przejawia się to w tym, iż niewazność zobowiązania głównego powoduje nieważność poręcznia, umorzenie zobowiązania głównego powoduje wygaśnięcie poręczenia, zakres zobowiązania głównego równy jest zakresowi poręczenia (odpowiedzialności poręczyciela tylko do wysokości w jakiej odpowiedzialny jest dłużnik).

 

W sytuacji, gdy świadczenie do jakiego zobowiązał się dłużnik nie zostało przez niego wypełnione, wierzyciel ma obowiązek niezwłocznie poinformować o tym fakcie poręczyciela, jednocześnie wzywając go do wzięcia udziału w toczącej się sprawie. Natomiast, gdy poręczyciel wypełni świadczenia za dłużnika, to powinien powiadomić o tym zdarzeniu niezwłocznie dłużnika. Prowadzi to do sytuacji, gdy poręczyciel wstępuje w miejsce wierzyciela dłużnika, od którego może żądać spełnienia świadczenia, które sam wczesniej za niego wypełnił.

 

Ustawodawca dopuszcza także sytuację, gdy poręczycielowi można także udzielić poręczenia - jest to tak zwane podporęczenie. Poręczyciel udzielajacy takiego podporęczenia odpowiada wobec wierzyciela jak poręczyciel.