Zawsze stawiamy kropkę nad i

Faktoring

Faktoring – rodzaj transakcji handlowych wykształconych w praktyce anglosaskich instytucji finansowych i w rozwiniętej już postaci przeniesionych na grunt europejski w latach pięćdziesiątych XX wieku.
 
W kategoriach ekonomicznych faktoring jest konkurencyjnym wobec kredytu bankowego sposobem zapewnienia przedsiębiorstwu środków finansowych o charakterze obrotowym, a czasem również sposobem zabezpieczenia przed nieściągalnością należności.
 
W kategoriach prawnych natomiast specyficznym stosunkiem prawnym, w którym uczestniczą co najmniej trzy podmioty – faktor, przedsiębiorca (faktorant), który w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zbywa towary lub świadczy usługi za odroczonym terminem płatności, oraz klienci faktoranta (dłużnicy).
 
Faktoring jest rodzajem specjalistycznego pośrednictwa handlowego, w którym wyspecjalizowana instytucja finansowa (z reguły spółka z udziałem banku) nabywa w drodze cesji od przedsiębiorstw handlowych lub przemysłowych roszczenie o zapłatę należnych im kwot z różnego rodzaju źródeł zobowiązanych, a zwłaszcza sprzedaży.
 
Umowę faktoringu zaliczać należy do tzw. umów nienazwanych. Dopuszczalność zawierania umów faktoringowych wynika z zasady swobody umów (art. 353 Kodeksu Cywilnego).
 
Faktoring uważany jest za umowę łączącą elementy różnych umów, np. cesji wierzytelności i umowy zlecenia, jednakże bez całkowitego utożsamienia jej z którąkolwiek z tych umów. Faktor w ramach umowy zobowiązuje się do wykonania czynności dodatkowych, niezwiązanych już bezpośrednio z samą cesją.
 
Faktoring może zostać także zdefiniowany na podstawie tekstu Układu Europejskiego podpisanego przez Polskę (ustanawiającego stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską z jednej strony, a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z drugiej), gdzie zaliczany jest do usług finansowych. Zgodnie z brzmieniem tego dokumentu usługą taką jest każda usługa o charakterze finansowym, świadczona przez usługodawcę finansowego.
 
Również zarządzenie Prezesa Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z 9 września 1992 roku w sprawie ochrony znaków towarowych, wymienia expressis verbis faktoring jako usługę o charakterze finansowym.
Podmiot faktoringuKlauzule stosowane w umowie faktoringuPodstawowe funkcje faktoringuFormy faktoringuTreść umowy faktoringuOferta faktoringu

Egzekucja z nieruchomości w czasie pandemii

Zgodnie z art. 2 w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postepowania cywilnego dodano art. 9521Który wskazuje, iż lokalu mieszkalnego oraz nieruchomości grunwowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, które służą dłużnikowi do zaspkojenia swoich potrzeb mieszkaniowych, nie można przeprowadzić licytacji. Ta sytuacja ma trwać do czasu zakończenia obowiązuwania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz 90 dni po jego zakończeniu.

Powyższa ustawa wprowadziła również wymóg dla wierzycieli, który mówi o tym, że egzekucja z nieruchomości może zostać wszczęta przez wierzyciela, którego wierzytelność stanowi minimum 1/20 sumy oszacowania nieruchomości. W sytuacji, gdy egzekucja z nieruchomości ma zostać wszczęta na wniosek większej ilości wierzycieli - łączna suma egzekwowanych wierzytelności musi stanowić co najmniej rowniewartość 1/20 części sumy oszacowania.

Taka sytuacja stanowi ogromne pominiencie interesów wierzyciela - jest to spadek o 50 % sprzedawanych nieruchomości względem roku 2019.