W polskim systemie prawa umowa leasingu jest regulowana przez Kodeks Cywilny w następujący sposób:

„Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie, i oddać tę rzecz korzystającemu do używania, albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu, w uzgodnionych ratach, wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie, lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.” (Art. 709¹ Kodeks Cywilny)

 

Dla celów podatkowych pojęcie umowy leasingu określane jest w szerszy sposób, niż definicja przyjęta w Kodeksie cywilnym. Definicja Kodeksu cywilnego rozszerzona jest o umowę, gdzie leasingodawca oddaje w użytkowanie leasingobiorcy środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, a także grunty.