Formy faktoringu


 
 
Faktoring pełny (bez regresu) – wraz z cesją wierzytelności, na faktora przechodzi ryzyko niewypłacalności dłużnika i w przypadku, gdy dłużnik nie jest w stanie spłacić wierzytelności, faktor nie ma prawa regresu w stosunku do zbywcy wierzytelności. Ta forma faktoringu jest korzystna dla zbywcy wierzytelności, bowiem po dokonaniu transakcji sprzedaży towaru lub usługi na rzecz dłużnika, faktorant od razu dysponuje środkami finansowymi i wyzbywa się odpowiedzialności za ewentualną niewypłacalność dłużnika. Ciężar odpowiedzialności za niewypłacalność dłużnika spoczywa na faktorze, który przy tej formie faktoringu analizuje głównie sytuacją finansową dłużnika, jako zobowiązanego do zapłaty.
 
Faktoring niepełny (z regresem) – dokonanie cesji wierzytelności nie obejmuje przejęcia ryzyka niewypłacalności dłużnika wobec faktora. Jest to de facto zaciągnięcie kredytu krótkoterminowego przez faktoranta, bowiem w przypadku nie dokonania zapłaty przez dłużnika, on musi to uczynić na rzecz faktora. Ta forma faktoringu powinna w pierwszej kolejności znaleźć zastosowanie przy finansowaniu kredytów kupieckich udzielanych przez dostawcę dla godnych zaufania odbiorców, kiedy wydłużone terminy płatności wynikają ze specyfiki prowadzonej działalności. Faktorant ponosi odpowiedzialność wobec faktora i musi o tym pamiętać, wnioskując o udzielenie faktoringu niepełnego, bowiem obciążają go skutki niespłacenia kwoty wierzytelności w terminie.
 
Faktoring mieszany – to połączenie faktoringu pełnego i niepełnego. Faktor przejmuje ryzyko odpowiedzialności dłużnika wyłącznie do pewnej kwoty, natomiast odpowiedzialność spoczywa nadal na faktorancie. Rozwiązanie to jest rozłożeniem odpowiedzialności między faktora i faktoranta.

Weryfikacja raportów innych wywiadowni

Bardzo częstym zjawiskiem w podmiotach korporacyjnych i mniejszych przedsiębiorstwach jest to, że dział handlowy i pracownicy handlowi nie umieją wyciągać własnych wniosków z pozyskiwanych informacji przez wywiadownie gospodarcze.

Nasza firma nie tylko uczy tej interpretacji, ale przede wszystkim weryfikuje zebrane informację przez inne wywiadownie, pozyskuje nowe informacje i tworzy całkowicie nowy obraz badanego przesiębiorstwa. Dopiero tak wykonana praca daje porządany efekt oceny ryzyka handlowej współpracy - daje asumpt do wyrobienia i wypracowania metody opinii o kontrahencie, co ma na celu uzyskać efekt wiedzy, a nie emocji.