Formy faktoringu


 
 
Faktoring pełny (bez regresu) – wraz z cesją wierzytelności, na faktora przechodzi ryzyko niewypłacalności dłużnika i w przypadku, gdy dłużnik nie jest w stanie spłacić wierzytelności, faktor nie ma prawa regresu w stosunku do zbywcy wierzytelności. Ta forma faktoringu jest korzystna dla zbywcy wierzytelności, bowiem po dokonaniu transakcji sprzedaży towaru lub usługi na rzecz dłużnika, faktorant od razu dysponuje środkami finansowymi i wyzbywa się odpowiedzialności za ewentualną niewypłacalność dłużnika. Ciężar odpowiedzialności za niewypłacalność dłużnika spoczywa na faktorze, który przy tej formie faktoringu analizuje głównie sytuacją finansową dłużnika, jako zobowiązanego do zapłaty.
 
Faktoring niepełny (z regresem) – dokonanie cesji wierzytelności nie obejmuje przejęcia ryzyka niewypłacalności dłużnika wobec faktora. Jest to de facto zaciągnięcie kredytu krótkoterminowego przez faktoranta, bowiem w przypadku nie dokonania zapłaty przez dłużnika, on musi to uczynić na rzecz faktora. Ta forma faktoringu powinna w pierwszej kolejności znaleźć zastosowanie przy finansowaniu kredytów kupieckich udzielanych przez dostawcę dla godnych zaufania odbiorców, kiedy wydłużone terminy płatności wynikają ze specyfiki prowadzonej działalności. Faktorant ponosi odpowiedzialność wobec faktora i musi o tym pamiętać, wnioskując o udzielenie faktoringu niepełnego, bowiem obciążają go skutki niespłacenia kwoty wierzytelności w terminie.
 
Faktoring mieszany – to połączenie faktoringu pełnego i niepełnego. Faktor przejmuje ryzyko odpowiedzialności dłużnika wyłącznie do pewnej kwoty, natomiast odpowiedzialność spoczywa nadal na faktorancie. Rozwiązanie to jest rozłożeniem odpowiedzialności między faktora i faktoranta.

Egzekucja z nieruchomości w czasie pandemii

Zgodnie z art. 2 w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postepowania cywilnego dodano art. 9521Który wskazuje, iż lokalu mieszkalnego oraz nieruchomości grunwowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, które służą dłużnikowi do zaspkojenia swoich potrzeb mieszkaniowych, nie można przeprowadzić licytacji. Ta sytuacja ma trwać do czasu zakończenia obowiązuwania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz 90 dni po jego zakończeniu.

Powyższa ustawa wprowadziła również wymóg dla wierzycieli, który mówi o tym, że egzekucja z nieruchomości może zostać wszczęta przez wierzyciela, którego wierzytelność stanowi minimum 1/20 sumy oszacowania nieruchomości. W sytuacji, gdy egzekucja z nieruchomości ma zostać wszczęta na wniosek większej ilości wierzycieli - łączna suma egzekwowanych wierzytelności musi stanowić co najmniej rowniewartość 1/20 części sumy oszacowania.

Taka sytuacja stanowi ogromne pominiencie interesów wierzyciela - jest to spadek o 50 % sprzedawanych nieruchomości względem roku 2019.