Postepowania restrukturyzacyjne


Polega na zawarciu układu pomiędzy dłużnikiem, a wierzycielami i ma na celu uniknięcia ogłoszenia przez niego upadłości. Wszczynane jest na wniosek wobec dłużnika będącego w stanie niewypłacalności.

Ustawodawca wyróżnił cztery rodzaje postępowań restrukturyzacyjnych:

  • postępowanie o zatwierdzenie układu - umożliwia szybkie zawarcie układu, ingerencja sądu w to postępowanie jest minimalna, a najbardziej optymalnym jest dla dłużnika będącego na początkowych etapach zadłużenia. Dłużnik samodzielnie zbiera głosy wierzycieli poprzez przedstawienie im kart do głosowania, a wszcząć je można jeżeli suma wierzytelności spornych uprawnionych do głosowania znajduje się na poziomie nie wyższym niż 15%.

 

               W pierwszej kolejności dłużnik zawiera umowę z nadzorcą układu, następnie zostaje ustalony dzień układowy, spis wierzytelności oraz plan restrukturyzacyjny. W kolejnych etapach dłużnik zbiera głosy na karcie do głosowania od wierzycieli. Układ zostaje przyjęty w sytuacji, gdy większość wierzycieli wypowie się za jego przyjeciem, a ich wierzytelności będą stanowić minimum 2/3 całości wierzytelności. Po zatwierdzeniu układu przez sąd, dłużnik rozpoczyna spłatę swoich zadłużeń w formie ratalnej. Finalnie sąd, po spłacie wszstkich rat przez dłużnika, wydaje stwierdzenie o wykonaniu układu.

 

 

  • przyspieszone postępowanie układowe - charakteryzyje się krótszymi terminami załatwiania poszczególnych spraw, szybciej uzyskiwana jest również decyzja w przedmiocie przyjęcia i zatwierdzenia układu, w tym przypadku postępowania egzekucyjne prowadzone przeciwko dłużnikowi zostają zawieszone z mocy prawa.

 

Przyspieszone postępowanie układowe co do zasady powinno trwać od 2-3 miesięcy, nie pozbawia dłużnika nad kontrolą i wykonywaniem zarządu nad przedsiębiorstwem, jednak w sprawach przekraczających zakres zwykłego zarządu dłużnik ma obowiązek uzyskania zgody nadzorcy sądowego. Po otwarciu postępowania majątek dłużnika staje się masą układową, a nadzorca sporządza spis, którego dokonuje w oparciu o dokumenty ksiegowe dłużnika. Po złożeniu wszsytkich dokumentów przez nadzorcę do sądu ten wyznacza termin zgromadzenia wierzycieli, na którym wierzyciele głosują nad układem. Po jego zatwierdzeniu dłużnik rozpoczyna realizację planu, aw przypadku jego niezrealizowania wierzyciele ponownie mogą dochodzić swoich należności w normalnym trybie - również poprzed egzekucję komorniczą. 

 

  • potepowanie układowe - może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawnionych do głosowa nad układem przekrasza 15%, w terminie 30 dni nadzarca sądowy sporządza spis inwentarza. Powoływana jest rada wiezyciela mająca wpływ na przebieg postępowania restrukturyzacyjnego, a postępowania egzekucyjnego zostają zawieszone.

 

Podobnie jak we wcześniejszych postępowaniach restrukturyzacyjnych sąd wyznacza nadzorcę sądowego, dłużnik nadal może dokonywać czynności zwykłego zarządu w przedsiębiorstwie, a czynności przekraczające zwykły zarząd muszą być zatwierdzone przez nadzorcę sądowego. W ciągu 30 dni sporządza on spis inwentarza, przedkłada go do sądu, przedstawia plan restrukturyzacyjny oraz spis wierzytelności. Jeżeli w zgromadzeniu uczestniczy minimum 1/5 wierzycieli to zatwierdzenie układu jest możliwe. Układ jest przyjmowany jeżeli zatwierdzi go minimum 2/3 sumy uprawniających do głosowania nad układem.

 

  • postępowanie sanacyjne - Postępowanie sanacyjne charakteryzyje się odebraniem dłuznikowi zarządu w przedsiębiorstwie i przekazaniem tego zarzadu ustanowionemu zarządcy masy sanacyjnej. Dłużnik jednak może nadal podejmowac działania sanacyjne, czyli może dokonywac działań w przedsiębiorstwie prowadzących do poprawy sytuacji ekonomicznej dłużnika. 

     

    Wniosek o postępowanie sanacyjne może został złozony przez dłużnika, kuratora ustanowionego na podstawie przepisów szczególnych oraz przez wierzyciela osobistego dłuznika (w takim wypadku dłużnik musi być osobą prawną, nie ma możliwości wnioskowania o przeprowadzenie postępowania sanacyjnego osoby fizycznej czy handlowej spółki osobowej). W przypadku złożenia wniosku o przeprowadzenie postępowania sanacyjnego przez wierzyciela, zobowiązany jest on do wskazania przesłanek uzasadniajacych powyższy wniosek oraz musi wskazać uprawdopodobnienie jego wierzytelności. Sąd może również wystąpić z żądaniem od dłużnika do przedstawienia informacji, których wierzyciel nie miał obowiązku przedstawić.

     

    Pełne koszty postępowania sanacyjnego pokrywa dłużnik, w tym na wydatki postepowania otwarcie postępowania sanacyjnego oraz na pokrycie zaliczki na wynagrodzenie tymczasowego nadzorcy sądowego. Ten ustanawiany jest w celu zabezpieczenia majątku dlużnika. 

     

    Sąd w terminie dwóch tygodni rozpoznaje wniosek o przeprowadzenie postępowania sanacyjnego. Termin ten może został wydłużony do sześciu tygodni w przypaku konieczności wyznaczenia rozprawy. Sąd może zezwolić dłużnikowi na wykonywanie zarządu nad całością lub częścią przedsiębiorstwa w zakresie czynności zwykłego zarządu. W każdej chwilu Sąd może cofnąć powyższe zezwolenie w sytuacji, gdy dłużnik naruszy prawo w zakresie sprawowania zarzadu, sposób sprawaowania zarządu nie daje gwarancji wykonywania układu, dla dłuznika ustanowiono kuratora oraz w sytuacji gdy dłuznik nie wykonuje poleceń sędziego-komisarza lub zarządcy.

     

    Zarządca ustanowiony w toku postępowania sanacyjnego ma możliwość przeprowadzenia czynności wpływających na realizację celów sanacji. Może on dokonać m.in. redukcji zatrudnienia, zbycia zbędnego majątku oraz odstąpienia od niekorzystych umów wzajemnych.

    W dużym stopniu postępowanie sanacyjne chroni przezd egzekucją, a dzięki niej dłużnik może odzyskać możliwość prowadzenia przedsiębiorstwa w prawidłowy sposób, a wierzyciele zostają zaspokojeni.

Kumulatywne przystąpienie do długu

Kumulatywne przystąpienie do długu powodujace solidarną odpowiedzialność dłużników dopuszczalne jest na podstawie zasady swobody zawierania umów. Polega ono na przyjeciu odpowiedzialności przez osoby trzecie za dotychczasowe zobowiązania dłużnika. Podkreślić należy, iż przystępujący nie zastępuje dłużika w ramach spełnienia świadczenia, nie zostaje on także z tego zwolniony, lecz występuje wraz z nim jako solidarny współdłużnik. Następuje tutaj pomnożenie podmiotów po stronie zobowiązanej w stosunku zobowiązaniowym o niezmienionej treści. Przyspiąpienie do długu dotyczy jedynie zobowiązań już insteniejących w momencie przystąpienia - nie można przystępować do długów przyszłych, bądź warunkowych.

Umowa kumulatywnego przystąpienia do długu zawierana jest pomiędzy dotychdzacowym dłużnikiem, a przyspiępującym do długu, albo przystepującym do długu, a wierzycielem. Taka umowa nie wymaga formy szczególnej, aby wywołać skutki.

Opócz umownego przystąpienia do długu ustawodawca przewidział również ustawowe przyspiąpienie do długu. Ma to miejsce wówczas, gdy nabywca przedsiębiorstwa bądź gospodarstwa rolnego staje się dłuznikiem solidarnym w zakresie zobowiązań związanych z prowadzeniem tego przedsiębiorstwa bądź gospodastwa rolnego, bez względu na to z jakiego zdarzenia te zobowiązania powstały. Wyłączenie tej odpowiedzialności następuje jedynie gdy nabywca mimo, zachowaia naleznje staranności nie wiedział o istnieniu zobowiązania, a także ta odpowiedzialność jest ogranczona po stronie nabywcy przedsiebiorstwa, bądź gospodarstwa rolnego do jego wartości.