Pewność i gwarancja sukcesu jest z nami

Faktoring

Faktoring – rodzaj transakcji handlowych wykształconych w praktyce anglosaskich instytucji finansowych i w rozwiniętej już postaci przeniesionych na grunt europejski w latach pięćdziesiątych XX wieku.
 
W kategoriach ekonomicznych faktoring jest konkurencyjnym wobec kredytu bankowego sposobem zapewnienia przedsiębiorstwu środków finansowych o charakterze obrotowym, a czasem również sposobem zabezpieczenia przed nieściągalnością należności.
 
W kategoriach prawnych natomiast specyficznym stosunkiem prawnym, w którym uczestniczą co najmniej trzy podmioty – faktor, przedsiębiorca (faktorant), który w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zbywa towary lub świadczy usługi za odroczonym terminem płatności, oraz klienci faktoranta (dłużnicy).
 
Faktoring jest rodzajem specjalistycznego pośrednictwa handlowego, w którym wyspecjalizowana instytucja finansowa (z reguły spółka z udziałem banku) nabywa w drodze cesji od przedsiębiorstw handlowych lub przemysłowych roszczenie o zapłatę należnych im kwot z różnego rodzaju źródeł zobowiązanych, a zwłaszcza sprzedaży.
 
Umowę faktoringu zaliczać należy do tzw. umów nienazwanych. Dopuszczalność zawierania umów faktoringowych wynika z zasady swobody umów (art. 353 Kodeksu Cywilnego).
 
Faktoring uważany jest za umowę łączącą elementy różnych umów, np. cesji wierzytelności i umowy zlecenia, jednakże bez całkowitego utożsamienia jej z którąkolwiek z tych umów. Faktor w ramach umowy zobowiązuje się do wykonania czynności dodatkowych, niezwiązanych już bezpośrednio z samą cesją.
 
Faktoring może zostać także zdefiniowany na podstawie tekstu Układu Europejskiego podpisanego przez Polskę (ustanawiającego stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską z jednej strony, a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z drugiej), gdzie zaliczany jest do usług finansowych. Zgodnie z brzmieniem tego dokumentu usługą taką jest każda usługa o charakterze finansowym, świadczona przez usługodawcę finansowego.
 
Również zarządzenie Prezesa Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z 9 września 1992 roku w sprawie ochrony znaków towarowych, wymienia expressis verbis faktoring jako usługę o charakterze finansowym.
Podmiot faktoringuKlauzule stosowane w umowie faktoringuPodstawowe funkcje faktoringuFormy faktoringuTreść umowy faktoringuOferta faktoringu

Zmiany w ustawie o ogłaszaniu aktów normatywnych

Z początkiem 2012 roku weszła w życie ustawa z dnia 4 marca 2011 r. o zmianie ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych oraz niektórych innych ustaw. Ustawa wprowadza zmiany w sposobie wydawania aktów prawnych, dawny sposób papierowy zastąpi wersja elektroniczna.
Podstawę do ogłoszenia aktu normatywnego lub innego aktu prawnego z dniem 1 stycznia 2012 r. stanowi akt w formie dokumentu elektronicznego, który musi być podpisany, bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu, złożonym przez odpowiedni organ wydający akt. Jedynie Monitor Polski B, nadal będzie wydawany w formie papierowej, a jego zakup nadal będzie możliwy w odpowiednich miejscach sprzedaży w formie papierowej.
Również zbiory prawa miejscowego - wojewódzkie dzienniki urzędowe, akty prawa powiatowego czy gminnego, będą wydawane w formie elektronicznej, a organ wydający je prowadzić będzie odrębną stronę internetową w celu udostępnienia dokumentów w internecie. Natomiast Dzienniki Ustaw i Monitorów Polski będą publikowane przez Rządowe Centrum Legislacji na stronie internetowej. Akty prawne będą dostępne do pobrania nieodpłatnego tylko w formie elektronicznej na odpowiednich stronach internetowych, bądź w odpowiednich urzędach administracji rządowej czy samorządu terytorialnego.
Ustawa z dnia 4 marca 2011 r. zakłada również, że od początku 2016 roku Marszałek Sejmu przy współpracy Rządowego Centrum Legislacji i organów administracji rządowej ogłasza tekst jednolity nowelizowanej ustawy, nie rzadziej niż 12 miesięcy od momentu wejścia w życie pierwszej zmiany w ustawie. Natomiast teksty jednolity aktów normatywnych innych niż ustawa ogłasza organ właściwy do wydania aktu normatywnego, nie rzadziej niż raz na 12 miesięcy, ale w tym zakresie ustawa weszła w życie z dniem 1 stycznia 2012 roku.